پیشنهاد آقای دکتر ظریف به عربستان سعودی و کشورهای حاشیه خلیج فارس مبنی بر اینکه ما آمادگی داریم با تمام کشورهای حاشیه خلیج فارس، پیمان عدم تعرض نظامی ببندیم پیشنهاد خوبی بود ولی هیچ‌یک از این کشورها اجازه پاسخ مثبت به این پیشنهاد ایرانی را ندارند. چرا؟ برای اینکه اراده ملی در آن کشورها، اراده ملی واقعی نیست و اراده تحت حمایت و هدایت غربی ست.
در نتیجه کدام کشوری است که امنیت کشور خودش را در گرو یک بازیگر بزرگتر قرار بدهد و بعد مدعی بشود که سیاست مستقل ملی دارد. این پیشنهاد ایران هیچگاه از طرف کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس پاسخ مثبت دریافت نکرده و این یک قاعده بین‌المللی است، که باید مقدمه تنش زدایی قرار بگیرد.
تجربه اروپا در قرن‌های گذشته مقدمه شکل‌گیری دولت - ملت در اروپا بوده که همکاری‌های امنیتی دسته جمعی، مبنای آرام سازی، ثبات‌سازی و تضمین امنیت برای همه کشورهای آن حوزه قرار گیرد. این چیزی است که در واقع سیاست‌های استعماری و غربی برای ما نمی‌پسندند. چرا؟ برای اینکه اینها دنبال هژمونی منطقه‌ای و جهانی هستند و اصلاً برای بازیگران منطقه‌ای اصالت و در واقع مشروعیتی قائل نیستند. حاکمیت‌های ملی را به رسمیت نمی‌شناسند. درنتیجه منافع آنها در گرو هژمونی و سلطه بر کشورهای دیگر است.
چرا امروز آمریکا و انگلیس اصرار دارند به بهانه امنیت آبراه‌ها و تنگه‌ها، یک ائتلاف نظامی درست کند؟ البته موفق نمی‌شوند و نتیجه نمی‌گیرند. چرا اصرار دارند به حقوق قانونی ایران در تنگه هرمز و سواحل بیش از هزار کیلومتری ایران در حاشیه خلیج فارس و دریای عمان بیش از حد تعرض نموده و به بهانه امنیت‌سازی، منطقه را به یک هرج و مرج مدیریت شده برای فشار به جمهوری اسلامی ایران بکشانند. یعنی حاضرند امنیت یک منطقه را بهم بزنند؛ برای اینکه آن سلطه و هژمونی را ایجاد کنند.
https://www.mashreghnews.ir/news/983989
