ستاره دنباله دار

کعب پسر حارث از کاهِنی به نام «سَطِیح»(11)، در بیان رویدادهای آخر الزّمان، روایت کرده است: ... برآمدن بزرگ ستاره که عربها را سخت و ناگهان می ترساند، و برای آن مانند دُم است؛ پس، در آن هنگام، بارانها نمی بارند، رودها خشک، شهرها(12) ناسازگار و نرخها در همۀ سرزمینها گران می شوند...(13). از این روایت و دیگر روایات اسلامی بیانگر رویدادهای آخر الزّمان برمی آید که گرانی فراگیر نرخها در سرزمینها در پی برآمدن بزرگ ستاره ای دنباله دار خاهد بود که «گیسوی سختی آور» یا «گیسوی شیطان» نامیده می شود، و کمی پیش از قیام امام مهدی(علیه السّلام)، از ماه صفر تا رجب در کرانه های آسمان می گردد تا آن که میان خُرشید و زمین جای می گیرد، سپس در ماه رمضان به زمین نزدیک می شود و پیرامونش می چرخد و اندک اندک درون پوشش گازی اش می رود و می سوزد و شعله ور می شود و سه یا هفت شبی پیاپی برای زمینیان نورافشانی می کند، و تندبادی سرخ پدید می آورد و شهابهایی فراوان بر روی زمین فرومی باراند و ناگهان با صدایی سخت و بسیار ترسناک در مشرق می افتد و مایۀ گرفتاریها و ناخُشیهایی برای مردم، به ویژه عربها، می شود.

سَدِیر صَیْرَفِی گفت که با گروهی از کوفیان نزد ابو عبدالله جعفر پسر محمّد(علیهما السّلام) بودیم، به آنان رو کرد و فرمود: ... پس، در آن هنگام، از حج بازداشته می شوید، میوه ها کاهش می یابند، سرزمینها بی باران و خشک می شوند، دچار گرانی نرخها و از درستی برگشتن پادشاه می شوید، ستمگری و ستم بیش از اندازه با گرفتاری، وبا و گرسنگی میان شما پدیدار می شوند و آشوبها از همۀ گوشه و کناره ها بر شما سایه می افکنند...(14).

مَدائِنِی در کتاب «صفّین» روایت کرده و گفته است: علی(علیه السّلام) پس از پایان کار نَهْرَوان(15) سخنرانی کرد و چیزهای نو و شگفتی از نبردهای پُرکشتار را یادآور شد و فرمود: هر گاه میان شما، نژادآمیختگان افزون و نَبَطِیها چیره شوند، ویران شدن عراق نزدیک خاهد شد. آن، هنگامی است که شهری که دارای درخت شوره گز(16) و رودهایی می باشد، ساخته شود. پس، هر گاه در آن جا نرخها گران، ساختمانها برافراشته و بیرون روندگان از دین فرمانروا شوند و گرفتاری سخت شود و مردمان پست و بد به خُد ببالند، فرورفتن بَیْدا(17) نزدیک و گریختن با شتاب و ترس و کوچیدن گوارا شود...(18).

بی گمان، امیر مؤمنان علی(علیه السّلام) در این پیشگویی از روی دادن برخی رویدادهای برجسته در عراق، به ویژه شهر بغداد، کمی پیش از قیام امام مهدی(علیه السّلام) خبر داده است، و آن، هنگامی است که میان عراقیها گروههای نژادآمیخته، مانند گروه داعش و دیگر تروریستهایی که از سراسر جهان به عراق می آیند، افزون شوند، و نیز هنگامی اند که بر زیندگان عراق نَبَطِیها، مانند برخی کسان از حزب بعث، چیره شوند، و گمانی نیست در آن که پس از این رویدادها ایرانیان بر عراقیان یورش می برند و شهر راهبردی بصره را می گیرند و زیندگان عراق را در تنگنای اقتصادی ای می افکنند که مایۀ کم شدن خُراکیها و گرانی نرخها میان آنان می شود، و سپس سفیانی از سوریه بر عراق یورش می برد و سپاهی را سوی ایران و سپاهی را سوی عربستان سعودی می فرستد؛ پس، سپاه دوم در بیدا فروبرده می شود، هنگامی که می خاهند از مدینه به مکّه بروند، و مراد از «بیرون روندگان از دین» و «مردمان پست و بد»، اصهب مروانی و پیروانش، از بازماندگان حزب بعث و گروه داعش، می باشند که خُدشان را مسلمان نشان می دهند، ولی آنان به راستی از ناسازگاران با دین و بیروندگان از آن اند، و برای سروری کوتاه زمانشان به خِیش می بالند(19).

«نَبَطِیها» گروهی ناعرب و ناپارسی اند که در سیاه زمینِ عراق جای دارند، و به کشاورزی، چوپانی و هنرهای دستی سرگرم می باشند، و «سیاه زمینِ عراق» نامی است که کشورگشایان مسلمان بر سرزمینهای سبز و پُردرخت و کِشْتۀ رو به سیاهی از روستاها و کشتزارهای جای گرفته در جنوب سرزمینهای میان دو رود دِجْلَه و فُرات و پیرامون آن دو گذارده بودند(20).

امیر مؤمنان علی(علیه السّلام)، در بیان نشانه های قیام قائم(علیه السّلام)، فرمود: ... مردم به کفر بازمی گردند. پس، در آن هنگام، خداوند ویران کردن شهرها و سرزمینها را می آغازد ... مَوْصِل پس زیندگانش از گرسنگی و گرانی نابود می شوند ... و اَنْتاکِیَه از گرسنگی، گرانی و ترس ویران می شود ... و حِمْص از گرسنگی و گرانی ویران می شود...(21).

«موصل» شهری در شمال عراق، «انتاکیه» شهری در جنوب ترکیه و «حمص» شهری در غرب سوریه است.

11. سَطِیح کاهن از شناخته شده ترین پیشگویان عرب در روزگار نادانی عربها بود که از برخی چیزهای پنهان خبر می داد، و مردی یمنی زیندۀ شام بود که ناتوان زاده شده بود، و همواره چون پاره گوشتی بی استخان پهن شده بر روی زمین بود، به گونه ای که نمی توانست بایستد یا بنشیند (بهره گرفته شده از: برخی منابع). 

12. در همۀ نسخه های چاپی بحار الأنوار نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این جا «الأعصار» یافت می شود که به «الأمصار» اصلاح و ترجمه گردید.

13. بحار الأنوار، ج 51، ص 3-162، ب 11، با نقل از: مشارق أنوار الیقین (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).

14. الأمالی، ص 5-64، مجلس 7، ح 10 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).

15. مراد از «کار نَهْرَوان» نبردی است که میان گروهی گمراه از مسلمانان با نام خَوارِج (شورشیان) و سپاه امام علی(علیه السّلام) در سرزمین نهروان -میان واسِط و بغداد-، در سال 38 هـ.ق، روی داده است (بهره گرفته شده از: برخی منابع).

16. شوره گز درختی شکوفه آور از دستۀ درختان گز است که بیشتر در زمینهای خیسِ نزدیک آبها، رودها و دره ها می روید، و در خیابانها برای آراستن رویانیده می شود، و بومی عربستان سعودی، مصر، عراق، ایران، افقانستان و پاکستان می باشد (بهره گرفته شده از: برخی منابع).

17. بَیْدا در روزگاران کهن زمینی بیابان در جنوب مدینه بر راه مکّه بود، و امروزه، درون آبادی شهر مدینه رفته است (بهره گرفته شده از: معجم معالم الحجاز، ج 1، جزء 2، ص 3-242، درگاه «البَیْداء»).

18. شرح نهج البلاغة، ج 3، جزء 6، ص 5-134، باب خطبه ها و اوامر، دنبالۀ خطبۀ 70 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی). گفتنی است، این سخن که به امام علی(علیه السّلام) نسبت داده شده است، در نسخه های چاپی «وقعة صفّین» نزد ما، یافت نمی شود، و شاید پسر ابی الحدید آن را از نسخه ای که فراگیرتر از این نسخه ها بوده، آورده است، و یا آن را از منبعی دیگر گرفته و نامش را نادرست برده است، و به هر روی، این سخن و همانندهایش جز از پیامبر یا سفارش شدۀ وی(صلوات الله علیهما) پدید نمی آید.

19. سخن نویسنده.

20. بهره گرفته شده از: برخی منابع.

21. إلزام الناصب، ج 2، ص 3-172، خطبۀ بیان 1 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).

22. إلزام الناصب، ج 2، ص 184، خطبۀ بیان 2 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).

23. بهره گرفته شده از: برخی منابع.

24. در همۀ نسخه های چاپی إلزام الناصب نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این جا «و ما» یافت می شود که به «ممّا» اصلاح و ترجمه گردید.

25. إلزام الناصب، ج 2، ص 8-157، خطبۀ بیان 1 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).

26. بهره گرفته شده از: برخی منابع.

✔️برگرفته از: جهان در آستانۀ ظهور

 پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی

کانال آخر الزّمان در تلگرام

@joinchatakheruzzaman